3 yıl önce çiçeği burnunda bir fotoğrafçı olarak gittiğim ilk şehir dışı fotoğraf gezisini Bolu-Abant’ a gerçekleştirmiştim. Daha sonraki 2 yılda da çok sevdiğim bu sevimli yere uğrar olmuştum. Yaptığım üst üste seyahatler sebebiyle Derneğimiz yeni yönetiminin ilk olarak düzenleyeceği Bolu Fotoğraf gezisine de bu sebeple katılma konusunda kararsızdım. Gelin görün ki “İYİ Kİ” diyeceğim o özel anlarıma son an katılım kararıyla bir yenisini daha ekleme ve neşeli hatıralarla dolu bir cildi kitaplığıma yerleştirmiş olmanın sevinciyle döndüm “UFAD Bolu Çıkarmasından”…25 kişilik heyecanlı ekibimizle uzun ancak keyifli bir gece yolculuğu ile varıyoruz Bolu’ya. Zümrüt, Kehribar gibi şifalı taş isimleri ile adlandırılmış Bungalov evlerimize girmeden leziz taş fırın ekmekleri ile kahvaltımızı yapıyoruz. Sonrasında odalarımıza valizlerimizi atıp en hızlı şekilde düşüyoruz yollara… Yeşilin, tatlı tatlı yağan kar ve hüzünlü bir sis bulutuna ev sahipliği yaptığı dağlarda bol oksijenli fotoğraf çekimlerimizi gerçekleştiriyoruz. Yola devam diyerek Gölcük ve ardından Abant Gölü’ ne gidiyoruz. Karlar Kraliçesinden hafızama kazınmış karelerin içinde olduğumuz hissini veren öyle çok ayrıntı var ki orada….

?Üşümüş, uykusuz kalmış, yorgun olmuş olsak da rengârenk süslenmiş at arabaları ve çam ağaçları eşliğinde yürüyoruz; sonu gelmeyecekmiş gibi uzayıp giden sisli ve karlı yollarda… İçimizi ısıtan enerjimiz ve bizi var eden sinerjimizle keyifli bir yürüyüşü gerçekleştiriyoruz. Ekibimizin çocuk ruhu kar oyunlarından geri kalır mı…? Çocuk  çığlıkları atıyor, erişkin olmanın verdiği utangaçlık ile saklanamayan endişeli ifadelerle renkli kar simitlerinin üzerinde kaymanın karşı konulamaz hafifliğini yaşıyoruz. Sağ ayrım sol ayrım? Sakin yol kalabalık yol? kargaşasını son derece iyi idare ederek  bir sonraki durağımız Mudurnu’ ya varıyoruz. Rezervasyonumuzu yaptırdığımız Yarışkaşı’nda Mudurnu’ya has yöresel yemeklerin tadına bakıyoruz. Sizleri bilemeyeceğiz ancak ekibimizin ağırlıklı seçimi Uğmaç çorbası, keşli cevizli kaşık sapı ( yöreye has bir mantı çeşidi)  ve Kaş kebabı oluyor. Restoranttaki yemek molamızdan sonra yüzyıllık tarihi evleri ile bize gülümseyen Mudurnu’ yu ve sokaklarını gezmeye başlıyoruz. Tipik bir Anadolu kasabası olan Mudurnu’ da yıllar öncesine kadar Adliye olarak faaliyet gören Mudurnu Kültür Evi’ni ziyaret ediyoruz. Kadın, erkek, yaşlı ve gencin iç içe oturup çaylarını, kahvelerini içtiği bu sevimli Kültür Evi’ndeki medeniyete hayran kalıyoruz. Evin en üst katında Kurtuluş Savaşında Mudurnu Halkının kahramanca mücadelesini belgeleyen ve Atatürk’ümüzün yayınlanmamış fotoğraflarından oluşan alanı ziyaret ediyoruz. İçimde çoğalan Atatürk ve vatan sevgisini Kültür Evi’nin Anı defterine kalemimle aktarıyorum, derneğimiz ve kendi adıma…Mudurnu’yu fotoğraflarken tanıştığımız Mudurnu Haberin yetkilisi İlhami Bey’den de detaylı bilgiler alıyor ve şöhretimize şöhret katarak Mudurnu Haberde de yer almayı  başarıyoruz. Tatlı bir yorgunluk ile döndüğümüz otelimizde, akşam yemek saatine kadar dinlenmeye odalarımıza çekiliyoruz…Çakırkeyif ekibimizin akşam yemeğinde keyfini diyecek yok…Otelimizin fasıl ekibi ve sonrasında sevgili Deniz’in sazının muhteşem ezgileriyle günün hakkını layıkıyla veriyoruz…Ekibimizin çektiği fotoğrafları ekranımızda tek tek değerlendirip, gezinin ilk üç fotoğrafını seçiyoruz. Ailecek ikinciliği ve üçüncülüğü ele geçiren sevgili Gökçen-Erem  Kılıç çiftini, kit lensi ile inanılmaz bir başarı sağlayan ve gezinin en beğenilen fotoğrafının sahibi olan  Özgür Güzay’ı kutlamadan da geçemeyeceğim…J Oteldeki son günümüzde ve sabahın en erken saatlerinde bir köpeğin korkusuyla yan odaya çılgınca dalıp sevgili arkadaşlarımın uyanmasına sebep oluyor ve kahvaltıyı kaçırmamalarını sağlıyorum…J Şimdi ise istikamet keyifli yansımalar, yel değirmenleri ve Başkanımız Hüseyin Taşkın’ ın video kamerası eşliğinde Sünnet ve Çubuk Gölü…Deklanşöre basma ve en iyi kareleri alma isteğimizden bir an olsun vazgeçmeyerek Göl hatıralarını makinelerimize kaydederek Göynük’ e doğru devam ediyoruz. Göynükte yaptığımız kısa tur ve yemek molasının ardından Beypazarı’nı ziyarete karar veriyoruz. Taptaze Kuruları, leziz yaprak sarmaları, közde kahvesi ve tarihi dokusuyla sit alanı Beypazarı’na çılgın 25 fotoğrafçının yaşam sevincini ortak edip; sazlı, şarkılı/türkülü, sessiz filmli, bol kahkahalı kısacası hayatın kendisi gibi renkli yolculuğumuzun şimdilik son durağı Kayseri’mize doğru yol alıyoruz…Yol boyu düşünürken üstad Can Yücel’in bir şiiri ile geziyi özetleyiveriyorum zihnimde  “ Bir sen eksiktin Ayışığı gümüş bir tüy dikmek için manzaraya “

Sevgiyle,